Introductie
Een klassieke laminectomie
Een klassieke laminectomie operatie wordt tegenwoordig nauwelijks meer gedaan. Dit was voorheen de standaard operatie om mensen met een kanaalstenose of een HNP (hernia) te opereren. Daarbij werd de gehele wervelboog verwijderd inclusief de processus spinosus (doornuitsteeksel) met bijbehorende banden (interspinale ligamenten). Tegenwoordig weten we dat deze manier van opereren de kans op verzwakking van de wervelkolom laat toenemen.
Interlaminaire decompressie
Het volstaat om een zogenaamde interlaminaire decompressie procedure uit te voeren. Hierbij wordt slechts een beperkt randje van de lamina verwijderd maar vooral het gele ligament dat doorgaans bij kanaalstenose klachten fors verdikt is. Ook wordt aan de kant van de meeste vernauwing ook een klein stukje van het facetgewricht verwijderd (niet teveel want dan wordt de wervelkolom ook onnodig instabiel). In ieder geval wordt dik kapsel van dit gewricht weggenomen zodat de passerende zenuw(en) weer ruimte krijgen.
De praktijk
Onder narcose
Patiënten die een interlaminaire decompressie operatie moeten ondergaan komen onder narcose in buikligging op kussens te liggen onder de bortskas, onder het bekken en onder de knieën en enkels. Mensen moeten in deze positie goed gecontroleerd worden door het operatie team om drukplekken op de huid en klachten van gewrichten te voorkomen omdat onder narcose men niet kan aangeven of de positie als prettig wordt ervaren.
De röntgenbuis
Met de röntgenbuis kunnen we controleren dat het juiste niveau van de klachten wordt bereikt en dat dit het niveau van decompressie is. De decompressie kan centraal via een midline opening door huid en spieren worden gedaan of aan de kant van de klachten net buiten de midline. Dit wisselt per patiënt. Zodra de entree naar de lamina is gemaakt komt er een spreider in de wond die het zicht op dit niveau mogelijk maakt.
Beiteltjes en happertjes
Met kleine beiteltjes en happertjes wordt vervolgens ruimte gemaakt rondom zodat de beknelde zenuwstructuren weer mooi vrij lopen. Extra aandacht wordt besteed om de duraalzak (het vlies rondom de zenuwen) intact te laten. Lukt dit niet dan is er sprake van een liquorlek (hersenvocht stroomt dan door het gaatje naar buiten) en dient dit zorgvuldig gesloten te worden met behulp van hechtingen en een soort lijm.
Klachten nadien
Mensen kunnen nadien last krijgen als dit gebeurt van hoofdpijn en lekkage van de wond dus daarom liggen deze mensen dan in opdracht van de chirurg wat langer op hun rug om de wond en het gat in de dura te laten herstellen.
Risico's
Duralek en nabloeding
Zoals vermeld bij het onderdeel ‘de praktijk’ kan er een nabloeding ontstaan zodat er druk op zenuwen ontstaat of zelfs in ernstige gevallen druk op de hele cauda equina zodat er een caudasyndroom kan optreden met bijbehorende symptomen van zwakte in de benen en gevoelsstoornissen ook in de schaamstreek.
Dit treedt gelukkig bijna nooit op maar is een mogelijk ernstige complicatie. Dan moet er met spoed opnieuw worden geopereerd om de stolsels te verwijderen. Dit is ook de reden waarom mensen met bloedverdunner gebruik voor de operatie dit tijdig dienen te stoppen om dit risico zo klein mogelijk te houden.
Infectie
Ook een infectie kan optreden waardoor de wond mogelijk opnieuw moet worden gespoeld en antibiotica worden gegeven. Op langere termijn is er het risico dat de vernauwing mogelijk onvoldoende ruim is weggenomen of dat er door teveel ruimte te maken de wervelkolom zwak is geworden en een wervel kan afglijden zodat er een spondylolisthesis kan ontstaan.
Online afspraak aanvragen
